Net als de andere politieke partijen presenteerde de ChristenUnie onlangs zijn nieuwe partijprogramma. ‘Hoopvol realistisch’, heet het. In 107 pagina’s legt de partij van Gert-Jan Segers uit hoe het verder moet met Nederland. Uniek aan het programma is dat de ChristenUnie de kernwaarden van ons land wil vastleggen in een voorwoord bij de Grondwet. Naar Amerikaans voorbeeld, waar ze het een tijd geleden al hebben ingevoerd. Jammer dat Michelle Obama zo ongeveer de enige Amerikaan van statuur lijkt te zijn die die kernwaarden nog actief uitdraagt. Maar dit terzijde.
De ChristenUnie vindt dat menselijke waardigheid, gelijkwaardigheid, naastenliefde, verdraagzaamheid, geloofsvrijheid en zorg voor de schepping als basis moeten dienen voor de identiteit van onze samenleving. Los van de keuze voor deze kernwaarden, worden wij als marketeers natuurlijk blij van zo’n benadering; de Grondwet als mission statement, het partijprogram als visie en als basis een set kernwaarden waar we naar moeten leven. Ziedaar de leidraad voor de BV Nederland. Helaas zijn we er dan nog niet. Talefisher ziet vaak dat bedrijven wel missie, visie en kernwaarden hebben geformuleerd, maar dat deze waarden niet worden gedeeld. Laat staan geleefd door medewerkers, of in dit geval mede-landers. Het bepalen van waarden heeft alleen zin als je ook van plan bent om ze te laten leven. Als je ook een idee hebt hoe en wanneer iedereen aan de slag kan met die waarden, wat ze voor je betekenen in je werk. Die waarden echt laten leven is veel moeilijker dan ze opstellen.
Segers haastte zich in zijn presentatie om te zeggen dat wat hem betreft de waarden niet uitputtend zijn. En dat is nou net de verkeerde benadering. Waarden moeten afbakenen anders kun je er onmogelijk een identiteit en ziel aan ontlenen. Waarden moeten richting geven, elkaar versterken en niet overlappen.
De Fransen hadden dat in 1789 al door. Na de revolutie legden zij de geest van de nieuwe natie neer in kernwaarden. Meer dan drie hadden ze niet nodig: vrijheid, gelijkheid en broederschap. Na 227 jaar heb je eigenlijk niet méér nodig om een humane samenleving te omschrijven. De uitdaging is om er als samenleving naar te leven.
